Sinds kort is mijn werkkring wat uitgebreid. Ik ben namelijk consulent geworden. Dat is een nieuwe loot aan mijn ambtelijke stam. Het is me bijna twintig jaar gelukt de dans te ontspringen, maar dit keer was er geen ontkomen aan: de classis verzocht me vriendelijk doch dringend het consulentschap van de Hersteld-Hervormde gemeente van Emst-Epe op me te nemen. Een nieuwe ervaring. En – ik zal eerlijk zijn – het is een lichte last. Voor wie niet weet wat een consulent is: AI helpt ons op weg door dit te definiëren als ‘iemand die deskundig advies geeft op een specifiek gebied’ – in mijn geval dus de kerkelijke gemeente. Het takenpakket van de consulent beperkt zich tot het voorzitten van de kerkenraadsvergaderingen en het voorzien van advies aan de kerkenraad. Maar toch… de praktijk leert dat, zoals zoveel zaken in de kerk, het meer van je vergt dan je aanvankelijk vermoedde. Zo kun je doopzittingen bijwonen, had ik een kennismaking met de belijdeniscatechisanten, was ik aanwezig op de aanneemavond en mocht ik de belijdenisdienst leiden. En aangezien de gemeente vacant is, zijn we ook naarstig op zoek naar een nieuwe herder en leraar. Aangezien enig eigenbelang meespeelt, zet ik me daar ook ijverig voor in in de vorm van combivergaderingen met een buurgemeente die óók de spreekwoordelijke herder met vijf poten zoekt. Daarnaast af en toe een begrafenis en dan zijn er ook de vriendelijke uitnodigingen voor het jaarlijkse uitstapje van de kerkenraad, de gemeentemiddag en zo meer. Voorwaar, het behelst toch meer dan een argeloze dominee in eerste instantie zou vermoeden. Maar mocht de lezer denken dat het allemaal kommer en kwel is voor een predikant die in zijn eigen gemeente toch al zo druk is, dan zij dat vermoeden snel weggenomen! Het is ook leuk om even in de keuken van een andere gemeente te kijken. Elke kerkenraad heeft zijn eigen stijl en doet de dingen op zijn manier. Tevens zijn de broeders leergierig om te horen hoe we het in mijn gemeente doen. Kortom, een echte win-winsituatie dus. Ik vlieg dus regelmatig de bocht om bij Apeldoorn, soms rond middernachtelijke uren. Maar dat is niet erg: autorijden vind ik geen straf, en in de drie kwartier naar Emst kun je precies een goede preek luisteren! Toch hoop ik voor Emst-Epe en mezelf dat het niet lang duurt. Vergaderen is niet goed voor je gezondheid, een noodzakelijk kwaad dat tot een minimum beperkt dient te worden. En gemeenten hebben geen ‘deskundig advies’ nodig, maar een eigen herder en leraar die niet van elders ingevlogen hoeft te worden, maar die dag in dag uit de schapen bezoekt en ze ’s zondags leidt in de grazige weide van Gods Woord.
En mocht ik er nog niet genoeg van hebben, er ligt een nieuw verzoek van de classis voor een andere consulentgemeente…