Op straat

In de zomer is het in ons dorp een drukte van belang. De Oud-Veluwse Markt en het jaarlijkse Ballonfiësta trekken duizenden bezoekers. Sinds enkele jaren proberen we als kerk daar ook aanwezig te zijn. Op de Markt staan we met een Bijbelbus en proberen in gesprek te komen met voorbijgangers. Zo deed Paulus het ook in Athene. Hij ‘handelde (…) op de markt allen dag met degenen die hem voorkwamen (Hand. 17: 17). Het is mooi dat verschillende vrijwilligers, ook jongeren, hieraan meewerken. De laatste jaren groeit dit werk, ook in tientallen andere plaatsen. Laten we er voor bidden, want op deze manier worden jaarlijks duizenden mensen bereikt die we nooit in de kerk zien. Tijdens het Ballonfiësta deelden we aan voorbijgangers een folder uit met daarop de vraag: ‘Waar gaat jouw reis naartoe?’ Op die manier kun je op een eenvoudige manier iets meegeven over het evangelie. Het is goed voor een dominee om af en toe ook zo werkzaam te zijn. Op straat ontmoet je de mensen zoals ze zijn. Ik sprak een man die ooit op belijdeniscatechisatie had gezeten, maar afgehaakt was en sindsdien zijn eigen koers voer, een katholiek echtpaar met vijf kinderen die bitter weinig van de Bijbel bleken af te weten, serieuze moslims, onverschillige medelanders die de moeite niet nemen een gesprek aan te gaan en af en toe mensen die grimmig reageren. Nee, het is vaak niet opwekkend wat je tegenkomt. Een meneer met kanker gaf aan dat dood dood was, een jongeman gaf aan dat hij veel te druk was om zich met zulke dingen bezig te houden en een andere jongeman gaf aan dat hij druk was met zijn aanstaande reis naar Japan. ‘Maar je bereidt je niet voor op je laatste reis?’ Daar was hij inderdaad niet mee bezig. Je leert hier al snel dat er niemand is die God zoekt en een mens van huis uit onverschillig is ten aanzien van zijn zaligheid. Soms voel je verdriet over de manier waarop mensen de levende God afwijzen. Toch is het nuttig om hier te staan. Het is een oefening om op eenvoudige wijze met mensen in gesprek te zijn over levensvragen, te horen welke weerstanden er leven en hoe groot de onkunde is. Het maakt je verwonderd dat het in je eigen leven anders is geworden. Die verwondering over Gods genade is nodig om dit werk te doen. Dan kun je je niet verheffen boven de mensen die je tegenkomt, maar wens je vurig dat ze ook die genade van God mogen leren kennen. En bijna altijd zijn er de meevallers: mensen die serieuze vragen hebben, een Bijbel meenemen of met blijdschap vertellen wat het Woord voor hen betekent. Een oude man vertelde met bewogenheid hoe God in zijn leven gewerkt had. Het is toch goed om er te staan. Zaait aan alle wateren…!