Hebben mensen recht op seks? In onze samenleving wordt deze vraag in toenemende mate positief beantwoord. Onlangs zond het programma Pointer de documentaire ‘Seks met een beperking’ uit. Hierin werd een pleidooi gevoerd voor het aanbieden van sekszorg. Want mensen met een beperking hebben toch ook gewoon recht op seks?
In onze cultuur zijn we – onder invloed van de psychologie – seksualiteit als een noodzakelijke basisbehoefte van de mens gaan zien, onmisbaar voor ons welzijn en welbevinden. De volgende stap was dat men deze behoefte ging zien als een recht. Elk mens heeft recht op seksueel genot, dus ook mensen met een beperking. Dat is een gevaarlijke ontwikkeling. Wat betekent het voor identiteitsgebonden zorginstellingen als de overheid seks als een basisbehoefte gaat zien waarin instellingen dienen te faciliteren? En hoe zit het met kerken en scholen als zij vinden dat seksualiteit alleen voor bepaalde mensen onder bepaalde omstandigheden toegestaan is?
Het belangrijkste probleem is dat seksualiteit volledig geïndividualiseerd is geraakt. Persoonlijke vervulling en behoeftebevrediging staat voorop. Zelfs een relatie is niet meer nodig om seksueel aan je trekken te komen. We zien dit verschijnsel ook onder jongeren. Friends with benefits is de benaming voor een vriendschap waarin je elkaar seksueel tegemoetkomt, zonder dat er noodzakelijkerwijs sprake is van een relatie. Seks is verworden tot een fysieke behoefte waar een ander – bij wijze van dienstverlening – in kan voorzien.
Dat staat ver weg van Gods bedoeling met seksualiteit. Seks is niet iets waar we automatisch recht op hebben. Het is een geschenk van God aan een man en een vrouw die zichzelf aan elkaar gegeven en verbonden hebben. Dat is een benadering die haaks staat op het huidige denken. Seks is geen recht, maar een geschenk. En God creëert de voorwaarden waarbinnen dat geschenk ontvangen mag worden. Natuurlijk hebben mensen seksuele behoeften, maar behoeften creëren nog geen rechten.
Bovendien leidt deze benadering tot een schromelijke overschatting van seks. Alsof je zonder seks geen volwaardig mens kunt zijn. Dat is een belediging voor miljoenen mensen, vandaag en vroeger, die betekenisvolle levens hebben geleid zonder seksuele relaties. Omdat ze wisten dat er meer is dan seks en er dingen in het leven zijn die oneindig belangrijker zijn dan seks. Seks kunnen we missen, God niet. Is dat niet de grote tragiek van onze cultuur? ‘God kunnen we missen, seks niet.’ Zo is seks tot de afgod van het Westen verworden. Maar het maakt ons niet gelukkig. Slechts Eén kan ons hart vervullen. En zoals miljoenen ontdekten: Hij maakt je oneindig gelukkiger dan seks ooit doen kan.