Afgelopen zaterdag mocht ik voor de SSNR een lezing verzorgen over de Engelse theoloog John Owen (1616-1683). Wat mij sterk bij deze theoloog raakt is zijn visie op de noodzaak van het zien op Jezus in het leven van een christen.
‘Niemand zal na dit leven ooit de heerlijkheid van Christus zien door aanschouwen die het niet in zekere mate hier in deze wereld ziet door het geloof’. Wij kunnen alleen Christus in de hemel aanschouwen als wij hier op aarde Hem in zekere mate door het geloof hebben leren aanschouwen. Christus – die God en mens is – is Degene die ons de heerlijkheid van God in menselijke gedaante toont. Gods heerlijkheid is voor ons onzichtbaar, onbenaderbaar en ontoegankelijk, maar in Christus is Gods heerlijkheid voor ons toegankelijk geworden. Zoals Johannes zegt: Wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd (Joh. 1: 14). En essentieel voor een gelovige is dat hij zich voortdurend concentreert op de heerlijkheid van Christus. Owen heeft vlak voor zijn dood een boek geschreven met meditaties over de heerlijkheid van Christus. Persoonlijk vind ik dat het mooiste en rijkste wat hij geschreven is; uit alles merk je dat hier een man aan het woord die beoefende wat hij schreef. Christus was werkelijk zijn leven.
Die heerlijkheid van Christus is natuurlijk niet direct voor ons toegankelijk; Christus is thans niet meer op aarde, Hij is verheerlijkt en aan Gods rechterhand. Toch kunnen wij de heerlijkheid van Christus ontdekken: het wordt weerspiegeld in de Schrift. De Schrift is de spiegel die ons Christus toont. Christusmeditatie is dus mediteren over Christus zoals Hij ons geopenbaard wordt in het Woord van God. Waar het Owen dus om gaat is dat zoals straks in de hemel Christus centraal zal staan, dat nu reeds het geval moet zijn bij de gelovigen. Hij moet het middelpunt van ons geloof, verlangen en liefde zijn.
Dat is niet alleen belangrijk als voorbereiding op de hemel, dat is ook belangrijk voor onze heiliging. Het zien op Christus heeft twee effecten: het zorgt voor voortdurende reiniging van de zonde en het zorgt voor groei in de gelijkvormigheid aan de Heere. Door het zien op Jezus worden we nu al getransformeerd: we worden naar Zijn beeld veranderd, van heerlijkheid tot heerlijkheid. Daar zit dus groei in, progressie. Gelovigen moeten dus tijd vrijmaken om zich te oefenen in wat ze straks tot in alle eeuwigheid doen zullen. En Owen is ervan overtuigd dat dit dan ook transformerende werking zal hebben op de gelovige. Waar je het meest mee bezig bent, wat je het meest bezet houdt, zal je ook het meest vormen. Het heeft dus ook een praktisch nut: het zien op Jezus zal onze handel en wandel beïnvloeden. Het reinigt van de zondesmet en het maakt ons meer en meer gelijkvormig aan de Heere.